|
VIOLINA
Istorijat Violina je žičani gudački
instrument koji ima četiri žice, koje se štimuju u intervalu čiste
kvinte. Žice se, počev od najdublje, štimuju na visine sledećih tonova:
ge (g), de1 (d1), a1 (a1), e2 (e2). Violina je najmanji instrument u
porodici gudačkih instrumenata, u koje, pored violine, spadaju i viola,
violončelo i kontrabas.
U kom trenutku je violina napustila
porodicu „viole de bračo“, to je teško reći. Terminologija je dugo bila
sumnjiva, a naziv „viola” se dugo koristio i za sopran, kao i za alt. U
Italiji su pronađeni izrazi poput „viola con tre corde senza tasti” ili
„viola da braccio senza tasti”; u Nemačkoj „geige”, u Francuskoj „vuolon“
i „violin“. Sam naziv „violino“ se pojavljuje u Italiji 1538, a u
Engleskoj tek 1572. kao „violin“. Imena najstarijih proizvođača violina
su najvećim delom nepoznata. Interesantno je da su mnogi muzičari,
manje-više, pravili sami za sebe svoje žičane instrumente. Violina je
dostigla svoj definitivni oblik između 1520. i 1550. godine, u severnoj
Italiji, u centru sa Milanom. Prvi stvaralac violina iz te regije bio je
Đovani Đakomo Dala Korna (1484-1580), a zatim Zaneto di Mišela da
Montekjaro (1488-1562), i obojica su pored violina pravili i lutnje,
lire i ostale slične instrumente. Od instrumenata tog vremena ostalo je
nekoliko violina čuvenog stvaraoca Andrea Amatija (rođen između 1500 i
1505, a preminuo 1570 u Kremoni). Najviše je stvarao između 1542. i
1546. godine, a tadašnje violine su imale po tri žice i još uvek su
sadržale po nekoliko delova primitivne forme. Ali već od 1550. godine
postoji nekoliko svedočanstava o postojanju violine sa četiri žice.
Nekoliko Amatijevih violina je ostalo do današnjeg dana, stvorenih 1555.
godine. Karls IX, kralj Francuske je 1560. godine tražio od Amatija da
mu napravi 38 gudačkih instrumenata, od njih je bilo, 24 violine, 6
viole, 8 violončela. Dva Amatijeva gudačka instrumenta su i danas
sačuvana u Oksfordskom muzeju. Osim porodice Amati čuvene po stvaranju
dobrih violina su i porodice Antonija Stradivarija, i Đakoma Gvarnerija,
takođe poreklom iz severne Italije, iz Kremone.
Delovi violine
Violina se sastoji iz dva osnovna
dela: gudala i violine.
Gudalo - Dužina violinskog gudala iznosi
73 centimetara, a težina varira između 55 i 65 grama, a uglavnom je oko
60 grama. Osnovni delovi su:
* štap- uglavnom pravljen od
drveta nazvanog pernabuko, jer potiče iz istoimene oblasti iz Brazila.
To drvo je čvrsto i fleksibilno istovremeno, što predstavlja glavnu
osobinu za stvaranje dobrog gudala. Prvi koji je počeo koristiti to drvo
za gudalo, bio je stvaralac Tourte, na kraju 18. veka.
* strune -
napravljene od prerađenih konjskih dlaka, pričvršćene za oba kraja
gudala, gornji – vrh, i donji – tzv. žabicu. Jedno gudalo sadrži
otprilike oko 150 konjskih dlaka. Žabica se kontroliše zavrtnjem,
napravljenim od metala, koje zateže i otpušta strune. Potrebno je
spomenuti i kalafonijum, sredstvo za podmazivanje gudala da bi se
ostvario bolji kontakt gudala i žica. To sredstvo se proizvodi od smole.
Violina - Violina se sastoji iz kutije (rezonatora), koja pojačava
zvuk žica. Njena gornja daska je od smrekovog drveta, sa izrezanim
otvorima u obliku latiničnog slova f, pa se s toga nazivaju f-otvori.
Donja daska- dno, je napravljena od javorovog drveta. Stranice kutije su
sastavljene od šest dužica, na čijim sastavima sa godnjom i donjom
daskom iz unutrašnje strane stoje crveni čepovi. Na kutiju se nastavlja
vrat s gornje strane zaobljen. Izmađu vrata i glave se nalazi pražić,
daščica od tvrdog drveta (abonos). U glavu su usađene četiri čivije, a
glava se završava pužem. Na kutiji se nalazi mostić (kobilica) - tanka
drvena pločica, čija je funkcija da prenosi treperenje žica na kutiju, a
zaobljenost gornje strane omogućava sviranje na svakoj žici posebno. Na
donjem kraju kutije žice su pričvršćene za kordar. Kordar je petljom
koja prelazi preko donjeg pražića pričvršćen za dugme. |
|